In the Name of Progress

 

 

Coup d'etat in Thailand
Checkmate. Thaksin is outmaneuvered. There is much rejoicing in the street.

It is unexpected, strange, seemingly anachronistic.

Some lament the death of democracy, yet some celebrate the 'rescue' of democracy.

Democracy. It is a word so overused, so cliche'. It means everything and it means nothing.

Some may hail the coup as heroic, final and total. In truth, it is an extremely risky venture. Most people underestimates the risk. We have taken the low road. It looks easy, for now. Let's hope we don't get waylaid by what we don't know.

Minor Update
Just add a couple of links to interesting blogs, and change the setting to allow comments from anyone ('twas for blogger user only previously, the default setting). Somewhat busy at the moment.

Gandhi's Admonition

Seven things that will destroy us, according to Gandhi

• Wealth without work
• Pleasure without conscience
• Knowledge without character
• Commerce without morality
• Science without humanity
• Worship without sacrifice
• Politics without principle

Suthichai on Myanmar and Vietnam
I just lift this from the web. It is definitely worth reading.. Anyway, I think it's time to write about education, which is one of the main motivations for this blog coming into being actually. Now that there's some clarity in Thai politics (this is not the of this drama yet though, just an intermission).

วันไหนพม่า เวียดนามเข้าสู่ประชาธิปไตย ศรีธนญชัยไทยจะพ่ายแพ้โดย สุทธิชัย หยุ่น นสพ. กรุงเทพธุรกิจ ฉบับวันที่ 20 กรกฎาคม 2549
ที่เขียนถึงเวียดนามมาหลายตอนในคอลัมน์นี้ ก็เพื่อจะให้คนไทยเราได้เห็นว่าเพื่อนบ้านหลายชาติของเรา กำลังเดินหน้าไปอย่างขึงขังและเข้มแข็ง ปรับจุดแข็งของเขาให้เข้มข้นขึ้น และวิเคราะห์ถึงจุดอ่อนของตัวเอง พร้อมกับจัดทัพให้สามารถสู้กับการแข่งขันในเวทีระหว่างประเทศได้อย่างเต็มที่มองเวียดนามแล้วอย่าลืมเหลือบไปดูพม่าด้วย เพราะผมเชื่อของผมจากการสังเกตและติดตามความเคลื่อนไหวของสองประเทศนี้ ว่าวันไหนเขาปรับระบบการปกครองให้ประชาชนมีส่วนร่วมมากขึ้น เมื่อไรที่เขาเข้าสู่ระบอบประชาธิปไตยอย่างมีหลักมีเกณฑ์ พลังแฝงของประชาชนของเขาจะสามารถแสดงออกอย่างเต็มที่มากกว่าที่เห็นอยู่ปัจจุบัน และเมื่อนั้นแหละ เขาจะก้าวกระโดดล้ำหน้าไทยเราไปอย่างน่าหวาดหวั่น
ทั้งเวียดนามและพม่ามี “คน” ที่ขยัน อึด บากบั่น มุ่งมั่น และพร้อมจะเรียนรู้สิ่งที่เขายอมรับว่าเขาไม่รู้
สังเกตไหมว่าคนไทยเราไม่เคยยอมรับว่าเราจะต้องเรียนรู้อะไรเพิ่มเติม สังเกตไหมว่าเด็กไทยเราถูก “โอ๋” และ “เอาใจ” จนทำอะไรเองไม่ค่อยจะเป็น
เดินทางไปเวียดนามและพม่าดูซิครับ จะเห็นว่าเยาวชนของเขาอ่านหนังสือมากกว่าเด็กบ้านเรา
สัมผัสคนเวียดนามและพม่าแล้วจะเห็นได้ชัดเจนว่า เขารู้ว่าเขาต้องเร่งความเร็ว ต้องสร้างพื้นฐานใหม่ และต้องเรียนรู้จากคนอื่นโดยไม่กลัวเสียหน้าหรืออับอายใคร
คนไทยเราต่างหากที่มี “ลีลา” และ “ฟอร์ม” มากเกินไป ความพยายามจะเรียนรู้ในสิ่งที่ไม่รู้นั้นถูกขัดขวางโดย “ความหน้าบาง” ของคนไทยเองที่ไม่กล้าถาม เพราะกลัวว่าการถามจะเป็นการ “แสดงความโง่” ของตัวเอง
ในขณะที่เพื่อนบ้านอย่างเวียดนามและพม่า เขาถามทุกเรื่องที่เขาอยากรู้ เพราะเขาไม่กลัวว่าใครจะคิดว่าเขาโง่ เพราะพอเขาถามแล้วได้คำตอบจากผู้ที่รู้ วันรุ่งขึ้นเขาก็กลายเป็นคนฉลาดอยู่แล้ว แต่ถ้าไม่ถาม หรือไม่กล้าถาม ก็ยังจะต้องโง่ต่อไป
คนไทยเราไม่กลัวโง่ แต่กลัวว่าคนอื่นจะคิดว่าเราโง่ และนี่แหละคือที่มาของความไม่ฉลาดของเราทั้งหลายทั้งปวง
การแสวงหาความรู้เพื่อสร้างให้เป็น “สังคมแห่งความรู้” หรือ knowledge-based society นั้นจะต้องเข้าใจปัญหาของการรู้และการไม่รู้เสียก่อน
ก่อนอื่นคนไทยส่วนใหญ่จะอยู่ในสภาพ I don’t know what I don’t know นั่นคือไม่รู้ว่าตัวเองไม่รู้อะไรบ้าง
นั่นคือความโง่ขั้นแรก
ต่อมาก็เป็น I don’t know what I already know ซึ่งแปลว่าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองรู้อะไรบ้าง
เป็นความโง่ขั้นที่สอง
และจะต้องแก้ไขด้วยการสร้างความฉลาดให้กับตัวเอง ด้วยการทำทุกอย่างเพื่อให้กลายเป็น I know what I don’t know
ซึ่งหมายความว่าเราต้องสร้างฐานความรู้ของเราจนถึงจุดที่เรารู้ว่าเราไม่รู้อะไรบ้าง
คนที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองไม่รู้นั้นโง่อยู่แล้ว แต่คนที่ไม่รู้ว่าตัวเองไม่รู้อะไรบ้างนั้น เป็นความเขลาที่ให้อภัยได้ยาก
จากนั้นเราก็ต้องก้าวไปสู่ความฉลาดอีกระดับหนึ่ง นั่นคือ I know what I know ซึ่งแปลว่าเรารู้ว่าเรารู้อะไรบ้าง และต้องตอบตัวเองอย่างตรงไปตรงมาด้วยว่ารู้อะไรที่ว่ารู้ ไม่ใช่แกล้งฉลาดว่ารู้ทั้งๆ ที่ไม่รู้
มองเพื่อนบ้านแล้วเขารู้ว่าเขายังไม่รู้อะไร เขาจึงก้าวล่วงไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
วันไหนที่รัฐบาลเผด็จการทหารพม่าถูกโค่น วันไหนที่รัฐบาลเวียดนามยอมรับว่าเสรีภาพของการแสดงความเห็นของประชาชน เป็นเรื่องสำคัญต่อการสร้างชาติ และวันไหนที่ทั้งพม่าและเวียดนามก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งการให้ภาคประชาชนเข้ามาเป็นส่วนสำคัญของกระบวนการประชาธิปไตย เมื่อนั้นพลังแห่งความขยัน มุ่งมั่นและเอกภาพ จะผลักดันให้เขาพุ่งพรวดพราดล้ำหน้าเราไปหลายขุม
เพราะเราอ้างความเป็นประชาธิปไตยเพียงเพื่อได้อำนาจมาสร้างความร่ำรวยให้กับคนเพียงกลุ่มเดียว
และคนปกครองบ้านเมืองเรานั้น ส่วนใหญ่เป็น “ศรีธนญชัย” ที่เข้าข่าย They think they know but they don’t know what they don’t know.
เสียกรุงครั้งหน้าจะไม่มีเสียงปืนใหญ่ข้างนอกรั้วกำแพงเตือนก่อนด้วยซ้ำไป มารู้อีกทีก็อยู่ใน blog ของอินเทอร์เน็ตแล้ว
ทราบแล้วเปลี่ยน.

Global Warming and Thailand

Clik here, for a collection of recent scientific findings digested into consumable form.

As any fairly educated person knows, there is this phenomenon called 'Global warming' which has garnered increasing interest from people all over the world. There has been much debate about a) whether the Global Warming is real and b) whether it is caused by human activity.

The consensus of most experts are that yes, the warming is real, and yes, human activity has something to do with it. Measurenents of temperature register a rise in recent decades which correlate with the rise in carbon dioxide concentration. Furthermore, the breakup of Antarctic ice shelf and Artic ice cap in recent years, and the spectacular glacial retreats worldwide are indisputable.

Of course, for the powerful interests that thrive on people burning fossils are none too pleased about it. These include the like of Exxon crowds and Bush, Cheney & Co.

The climate skeptics also count among them Michael Crichton and Tom Clancy, both of whom have penned novels with the villains being the 'eco-terrorists', hell-bent on radical measures to preserve the environment at the expense of humanity and their so-called 'way of life'.

Well, they are entitled to their opinions. But as we all know, the law of nature is immune to man's delusion. If the earth is warming up, it is going to do so regardless of your passionate belief otherwise. Your self-denial is not going to stop whatever climatic catastrophe that will unfold. Nature is impersonal.

Recent findings and others like this, suggest that climate change is irreversible in the next 100 years. So, we'll have to learn to live with it, like it or not.

In Thailand, being a small coutry, and late in the industrialization game, this issue is not being taken seriously. Sure, it will show up on Sci&Tech pages of newspaper here and there, and featured on documentaries from time to time, but it is really a curiosity rather than a pressing issue. In the best of time, it will be hard pressed for those people in charge to care about this long-term climate things, and now with the current political turmoil, fuhgedaboutit.

But like I said, the law of nature is immune to man's delusion. Ignoring the problem is probably not a good preventative measure. Natural catastrophe is an equal opportunity disruptor. It's going to hit you whether it's acknowledged or not.

So, what can we expect from this Global warming things. Well, there is currently no supercomputer powerful enough to predict exactly what is going to happen and when. Things that likely will happen are disruption and alteration of rainfall patterns. Another thing is the rise in sea level, which potentially can happened if the freshwater stored in the antarctic ice cap melts. If that happened, Bangkok is going to be in a big trouble. You can simulate it here, actually, maybe it will be a useful guide for real estate invesment.

This probably won't happen today or tomorrow. But characteristically, Thais seem to take the usual nonchalant attitude. They even build a spanking new airport in a swamp right by the sea, as if to taunt Mother Nature, "Flood this, if you can."

This is quite worrisome. Even if the probability of this happening may be slight (I think it's quite high actually), at least the people in charge, and the populace should be troubled about it, since Bangkok is by far the most important part of the country. But it looks like nobody really care, maybe they really think that this kind of calamity are reserved for those poor foreign folks we see in the news. It could never happen here, they would say.

Well, no one thought Tsunami could happen here either. Thais should consider themselves warned.

But then, you ask, what could we do? It looks like the global warming and unpredictable climate changes will be here with us for the foreseeable future. So, we will have to have some plans in place to deal with this. Bangkok will need to be protected from flood, probably with some permanent infrastructures, lots of canals, lakes, and pumping stations. Furthermore, it is time to decentralize the development from the Bangkok metro to other provincial center. Besides diversifying the risks, this will be a catalysts for further regional development. Disaster prevention planning should also be extended to the grassroots level. This means educating the local residents, and have local eyes and ears to spot potential trouble spots, for example, a silted-up drainage canal, potential mudslide risks, unrepaired levees, vulnerable evacuation routes, deforested watershed, and so on. It's a lot of work to do and it's impossible to list them all. But it's time to start.

I don't have high hope people will pay attention to this. Most likely, something terrible will have to happen first, and then people will selflessly devote themselves to alleviate the sufferings of others and so on, an outpouring of sympathy, etc. etc. That's virtuous and cute and all, yes. But I just hope we can just grow up and deal with this like any decent forward-looking society.

Check but not Checkmate
With the recent reshuffle of battlion commander in strategic units around Bangkok, it looks like Thaksin is being outmaneuvered for the moment. This recent round of posturing starts with the mention of "Poo Mi Barami" in front of top civil service officials a few weeks ago. Now it looks like yet another miscalculated move by Thaksin. Major armed forces figure, in particular, the head of the 3rd Army had come out strongly opposing him. With the crucial Bangkok infantry and cavalry units neutralized, it's like someone pull a rug from underneath Thaksin.

Thaksin is down but not out though. All alignment and realignment of loyalties in the Army no doubt have strategic values, but it's unclear whether it's actually going to be useful in a real struggle. I mean if this 'nuclear option' is used, it's going to be, well, hurting everyone dearly. So Thaksin may actually call the bluff.

This saga will not end too soon.

Updates!
Finally get through the editing of my Southwest trip. It's quite disorganized the way it looks though. The thing is I started the draft and didn't get to post it until much later, so the order is kinda messed up. Anyway... that's one thing to be careful of in my next posts.

I am consumed by work for the moment, so I haven't had time to update the post.
What's coming:
-Some more pictures and narratives of my Southwest trip
-Some more thoughts on Thai politics

I have started these as drafts, so hope I will get around to finish it soon.